Na een kort bezoek aan de praktijk van Mirjam die deze dag aan het werk was zijn we naar het wijkrestaurant gefietst. Zo kon Mirjam eventueel nog een spoedvisite doen. Dit was gelukkig niet nodig. We hebben gesproken over hoe we in de stad Groningen zijn gekomen.

Heleen begon haar carrière bij de KNO afdeling in het Refaja ziekenhuis in Stadskanaal, heeft een aantal jaren in Zwitserland gewerkt en uiteindelijk als PA bij de doktersdienst terecht gekomen. Zij werkt hier inmiddels al weer 10 jaar. Mirjam is als 18 jarige in Groningen komen studeren vanuit het midden van het land en daarna altijd in de stad gebleven. Haar eerst baan als basisarts was ook in het Refaja ziekenhuis op de spoedopvang.

We vroegen ons stiekem af of we de enige waren die zich hadden ingeschreven voor de lunchloterij van de DDG (redactie: nee, er waren meer belangstellenden). Ons motief was voor beide meer contact met collega’s binnen de DDG en natuurlijk lekker eten.

Wat heeft het je opgleverd?

Beide vinden we het belangrijk dat er veel verbinding op de werkvloer bij de DDG is. Helaas missen we dat wel soms. Want wat is er leuker dan even met elkaar mee te denken of te kijken als er wat bijzonders is. Ook zouden we graag wat meer gezamenlijke pauzes hebben of wat meer tijd voor de patiënten. Voor Heleen is het mogelijk om bijvoorbeeld een tijdstip af te blokken als een patiënt meer tijd kost. Misschien is iets dergelijks voor de huisartsen ook te realiseren?

Nu we elkaar op deze manier wat beter hebben leren kennen, heb je een verhaal om te delen met andere collega’s op de werkvloer. Daarbij breekt het ook het ijs als je eens samen werkt, dan is het direct gezelliger. We zouden het een goed idee vinden om meer van dit soort lunches te organiseren of iets anders zoals een speeldate avond of zoiets. Elkaar beter kennen, maakt samenwerken makkelijker en leuker!